Bij het verlijden van een notariële akte kan er heel wat mis lopen. In sommige gevallen is de notaris aansprakelijk.
De notaris heeft overeenkomstig artikel 9, §1, in fine van de Wet van 25 Ventôse Jaar XI op het notarisambt een informatie- en raadgevingsverplichting.
Deze verplichting raakt de openbare orde en heeft tot gevolg dat de notaris die een akte verlijdt, verplicht alle inlichtingen dient in tewinnen betreffende het verkochte goed. (Brussel 30 mei 2002, T.B.B.R. 2003, 720)
De rechtspraak vereist daarbij dat de notaris alle noodzakelijkeelementen bij de partijen opvraagt of deze zelf opzoekt. Hij mag zich niet louter beperken tot het verzamelen van de noodzakelijke elementen voor het opstellen van de akte. De notaris zal de partijen de nodige vragen moeten stellen, opdat de akte exact de wil van de partijen weergeeft en niet dubbelzinnig is. (S. DENOO, "Bijstanden informatieplicht van de notaris bij de verkoop van een onroerend goed", eensluidende noot onder Gent 12 februari 1997, R.W. 1999-2000, 199)
Zo zal bij het geven van foute of dubbelzinnige inlichtingen omtrent het al dan niet bestaan van een voorkooprecht of omtrent de correcte stedebouwkundige status van een onroerend goed de fout van de notaris komen vast te staan en is hij tot schadevergoeding gehouden.
Recent oordeelde het Grondwettelijk Hof dat een aansprakelijkheidsvordering tegen de notaris pas na tien jaar verjaart.
Hiermede werd een einde gemaakt aan de discussie omtrent de verjaringstermijn.
Voorgehouden werd immers dat deze verschillend zou zijn indien de notaris als openbaar ambtenaar dan wel als juridisch adviseur optreedt. Omdat de notaris in beide gevallen blijk moet geven van dezelfde professionele kwaliteiten en de adviesplicht van een notaris niet verschilt, oordeelde het Grondwettelijk Hof dat de verjaringstermijn steeds tien jaar bedraagt.
Het advocatenkantoor heeft een ruime ervaring in het aansprakelijkheidsrecht. U kan ons steeds contacteren voor een eerste advies terzake.
Auteur: Kristof De Mulder
